Miejska Biblioteka Publiczna w Żorach

CENTRALNY KATALOG KSIĘGOZBIORU

Przeszukiwanie po indeksie:

Wyświetlonych: opisów

Znaleziono 1 pozycję tematyce: Literatura hiszpańska

BC - CZYTELNIA

Historia literatury hiszpańskiej

AUTOR:

Baczyńska, Beata.

ADRES
WYDAWNICZY:

Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017.

TEMATYKA:

FORMA
GATUNEK:

Książki. Publikacje naukowe.

DZIEDZINA:

Historia
Literaturoznawstwo

ZAKRES CZASOWY:

901-2014 r.

POWSTANIE DZIEŁA:

2014 r.

WYDANIE:

Wydanie 1. - 1. dodruk.

OPIS
FIZYCZNY:

580, [59] stron ; 24 cm.

SYGNATURA:

82(091)

KOD KRESKOWY

INWENTARZ:

201016703000

16703

TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >>

SPIS TREŚCI: Pokaż spis treści >>

Wprowadzenie
Wykaz skrótów
CZĘŚĆ I. WIEKI X–XV. ŚREDNIOWIECZE I PRERENESANS
1. Półwysep Iberyjski do końca XIV wieku. Chrześcijanie, Maurowie i żydzi
1.1. Pierwsze ślady piśmiennictwa romańskiego na Półwyspie Iberyjskim
1.2. Najazd muzułmański na chrześcijańskie Królestwo Wizygotów
1.3. Al-Andalus. Kalifat kordobański i taifaty
1.4. Chrześcijańska rekonkwista
2. Liryka tradycyjna na Półwyspie Iberyjskim
2.1. Andaluzyjska chardża (hiszp. jarcha)
2.2. Galisyjska cantiga de amigo (pieśń kochanka)
2.3. Tradycyjna liryka kastylijska – villancico i zéjel
3. Hiszpańska epika średniowieczna – cantar de gesta, czyli pieśń o rycerskich czynach
3.1. Trzy cykle hiszpańskiej epiki rycerskiej – Fernán González, Karol Wielki, Cyd
3.2. Cantar de mio Cid (Pieśń o Cydzie)
4. Teatr w średniowiecznej Hiszpanii
4.1. Auto de los Reyes Magos – misterium na dzień Objawienia Pańskiego
4.2. Dramat liturgiczny na terenie Kastylii
5. Mester de clerecía – uczona poezja klerków (XIII–XIV w.)
5.1. Libro de Alexandre i Libro de Apolonio oraz debaty
5.2. Gonzalo de Berceo, czyli o cudach Matki Boskiej i hiszpańskich świętych pustelnikach
5.3. Libro de buen amor Juana Ruiza, archiprezbitera z Hity, i poezja uczona XIV w.
6. Rozkwit prozy w wiekach XIII i XIV
6.1. Alfons X Mądry i jego królewskie skryptorium
6.2. Proza sapiencjalna (pouczająca)
6.3. Don Juan Manuel i jego Libro del conde Lucanor
6.4. Początki romansu rycerskiego
6.5. Libro del caballero Zifar
7. Romancero – ekspansja hiszpańskiej „pieśni gminnej”
8. Kultura późnego średniowiecza i prerenesansu na Półwyspie Iberyjskim: translatio imperii i translatio studii
9. Dworska poezja Kastylii
9.1. I?igo López de Mendoza, markiz de Santillana
9.2. Juan de Mena i Laberinto de Fortuna
9.3. Jorge Manrique i Coplas a la muerte de su padre
10. Twórczość dramatyczna w XV wieku. Przedstawienia misteryjne i dworskie eklogi
11. Rozwój prozy hiszpańskiej w XV wieku
11.1. Pisarstwo historiograficzne: kroniki, pamiętniki i biografie
11.2. Pisarstwo podróżnicze
11.3. Pedro del Corral – autor kroniki czy romansu pseudohistorycznego?
11.4. Amadís de Gaula i romans rycerski
11.5. Hiszpański romans sentymentalny. Juan Rodríguez del Padrón, Diego de San Pedro i Juan de Flores
11.6. Literatura w obronie kobiet
11.7. Alfonso Martínez de Toledo i jego Corbacho
12. La Celestina Fernanda de Rojas
CZĘŚĆ II. WIEK ZŁOTY – SIGLO DE ORO. RENESANS I BAROK (XVI–XVII WIEK)
1. Hiszpania pod rządami Habsburgów (1516–1700)
2. Renesans. Klimat intelektualny w szesnastowiecznej Hiszpanii
2.1. Rozkwit humanizmu. Uniwersytet w Alcalá de Henares
2.2. Oddziaływanie Erazma z Rotterdamu
2.3. Humanizm erazmiański na gruncie hiszpańskim. Bracia Alfonso i Juan de Valdés
2.4. Premática sobre la impresión y libros (1558) i pierwsza lista ksiąg zakazanych (1559)
2.5. Juan Huarte de San Juan i jego naukowe studium Examen de ingenios para las ciencias (1575)
3. Kroniki i relacje. Odkrycie Ameryki
3.1. Pierwsze opisy Nowego Świata
3.2. Fray Bartolomé de las Casas – obrońca Indian
3.3. Bernal Díaz del Castillo – „prawdziwa historia” podboju Meksyku
4. Hiszpańska proza renesansowa
4.1. Książki w dobie upowszechniającego się druku
4.2. Piśmiennictwo o charakterze edukacyjnym i popularyzatorskim
4.3. Fray Antonio de Guevara – między beletrystyką a literaturą pouczającą
4.4. Lazarillo de Tormes i początek romansu łotrzykowskiego (pikarejskiego)
4.5. Diana Jorgego de Montemayor i romans pastoralny
4.6. Abencerraje y la hermosa Jarifa i romans mauretański (novela morsisca)
5. Poezja liryczna i epicka w hiszpańskim renesansie
5.1. Cancionero general i drukowane zbiory romanc
5.2. Pliegos de cordel, czyli „literatura [sprzedawana] z postronka”
5.3. Przekaz rękopiśmienny utworów lirycznych
5.4. Wpływ włoski na hiszpańską poezję doby renesansu
5.5. Juan Boscán
5.6. Garcilaso de la Vega
5.7. Debata nad kształtem poezji hiszpańskiej. Poezja italianizująca i poezja kastylijska
5.8. Fernando de Herrera
5.9. Francisco de Aldana
5.10. Fray Luis de León – poeta i teolog
5.11. Poezja epicka
6. Literatura religijna w szesnastowiecznej Hiszpanii
6.1. Przewodniki życia duchowego
6.2. Święty Ignacy Loyola – Towarzystwo Jezusowe i Ćwiczenia duchowne
6.3. Fray Luis de Granada – autor Przewodnika grzesznych ludzi
6.4. Mistycyzm na gruncie hiszpańskim – św. Teresa od Jezusa (Santa Teresa de Jesús)
6.5. Mistycyzm na gruncie hiszpańskim – św. Jan od Krzyża (San Juan de la Cruz)
7. Teatr i dramat w Hiszpanii w XVI wieku
7.1. Miejsce teatru w życiu społecznym i religijnym Hiszpanii XVI wieku
7.2. Gil Vicente – Portugalczyk piszący po hiszpańsku
7.3. Bartolomé de Torres Naharro – hiszpański dramaturg w papieskim Rzymie
7.4. Códice de autos viejos i teatr religijny w szesnastowiecznej Hiszpanii
7.5. Lope de Rueda i początki teatru zawodowego
7.6. Tragedia i tragediopisarze. Teoria i praktyka
7.7. Miguel de Cervantes i Juan de la Cueva
8. Miguel de Cervantes – twórca przełomu XVI i XVII wieku
8.1. Pisarski debiut – Galatea (1585)
8.2. El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha (1605)
8.3. Segunda parte del ingenioso caballero don Quijote de la Mancha (1615)
8.4. Recepcja Don Kichota
8.5. Novelas ejemplares (1613)
8.6. Trabajos de Persiles y Sigismunda (1617)
9. Barok. Klimat intelektualny w Hiszpanii w pierwszych dekadach XVII wieku
9.1. Neostoicyzm chrześcijański i pojęcie desenga?o
9.2. Humanizm jezuicki
9.3. Aemulatio – twórcze współzawodnictwo
10. Lope de Vega – poeta i dramaturg
10.1. Życie i twórczość poety
10.2. Twórczość religijna i dylematy Lopego de Vega, kapłana
10.3. Twórczość dramatyczna
10.3.1. Lo fingido verdadero – sztuka o św. Genezjuszu i o teatrze
10.3.2. Comedias villanescas – dramaty o tematyce plebejskiej
10.3.3. Ludowe romance w hiszpańskim dramacie – El caballero de Olmedo
10.3.4. Komedie miejskie – przebrania, płaszcz i szpada, intrygujące kobiety
10.3.5. El perro del hortelano – komedia miłosnej intrygi
10.3.6. El castigo sin venganza – hiszpańska tragedia honoru
10.4. Dramaturdzy z kręgu Lopego de Vega
10.4.1. Guillén de Castro i dramaty o Cydzie
10.4.2. Antonio Mira de Amescua
10.4.3. Luis Vélez de Guevara
10.4.4. Juan Ruiz de Alarcón – Meksykanin na hiszpańskim dworze
10.4.5. Tirso de Molina – zakonnik i dramaturg
11. Luis de Góngora i poezja hiszpańskiego baroku
11.1. Formy transmisji kompozycji pisanych wierszem w XVII wieku
11.2. Don Luis de Góngora y Argote i gongoryzm
11.3. Naśladowcy i kontynuatorzy
12. Francisco de Quevedo – dworzanin i polityk, satyryk i liryk, barokowy konceptysta
12.1. Twórczość satyryczna
12.2. La vida del Buscón i Sue?os – groteska w służbie moralizującego przesłania
12.3. Quevedo o Góngorze i przeciw kultyzmowi
12.4. Quevedo i neostoicyzm chrześcijański
12.5. Twórczość liryczna Queveda
13. Hiszpańska proza XVII wieku
13.1. Mateo Alemán i jego Guzmán de Alfarache
13.2. Pícaros i pícaras
13.3. Estebanillo González i przygody pícara w Polsce
13.4. Diego de Saavedra Fajardo. Literatura i polityka w dobie wojny trzydziestoletniej
13.5. Baltasar Gracián TJ
13.5.1. Twórczość moralizatorska
13.5.2. Agudeza y arte de ingenio – wykładnia barokowego konceptyzmu
13.5.3. El Criticón – powieść alegoryczna
14. Pedro Calderón de la Barca – dramaturg w wielkim teatrze świata i historii
14.1. Calderón i Lope de Vega
14.2. Hiszpańska comedia w druku na przykładzie Calderóna
14.3. La vida es sue?o (ok. 1628–1629) – hiszpański dramat barokowy o polskim księciu
14.4. El príncipe constante (1629) Pedra Calderóna de la Barca i Książę Niezłomny (1844) Juliusza Słowackiego
14.5. Postacie kobiece w hiszpańskiej comedia – córki, siostry, panny, wdowy, żony i kochanki
14.6. El Alcalde de Zalamea i jego recepcja w Polsce
14.7. Calderón twórcą dworskich widowisk o tematyce mitologicznej
14.8. Auto sacramental – kontrreformacyjne spełnienie chrześcijańskiego synkretyzmu
14.9. Epigoni Calderóna i romantyczna apoteoza Calderonowskiej dramaturgii
CZĘŚĆ III. WIEK XVIII. OŚWIECENIE I NEOKLASYCYZM
1. Siglo de las Luces, czyli „Wiek Światła”. Hiszpania w XVIII wieku
1.1. Wojna sukcesyjna i panowanie Filipa V Burbona na tronie hiszpańskim
1.2. Biblioteka Królewska i Królewskie Akademie
1.3. Karol III – oświecony despotyzm w Hiszpanii
1.4. Sociedades Económicas de los Amigos del País
1.5. Tragiczny koniec oświeconej Hiszpanii
1.6. Świadek epoki – Francisco de Goya y Lucientes
2. Rozwój prozy w osiemnastowiecznej Hiszpanii
2.1. Pierwsza połowa XVIII wieku: novatores i ich oponenci
2.2. Diego de Torres Villarroel – autor o samym sobie
2.3. Benito Jerónimo de Feijoo – prekursor hiszpańskiego eseju
2.4. Ignacio de Luzán – wczesny hiszpański neoklasyk
2.5. Druga połowa XVIII wieku i rozkwit idei oświeceniowych
2.6. Historia del famoso predicador Fray Gerundio de Campazas, alias Zotes ojca José Francisca de Isla i hiszpańska proza fabularna XVIII wieku
2.7. Pedro Montengón – naśladowca Rousseau
2.8. José Cadalso – Noches lúgubres i Cartas marruecas
2.9. Gaspar Melchor de Jovellanos
2.10. Prasa
2.10.1. Francisco Mariano Nipho – pierwszy hiszpański dziennikarz
2.10.2. „El Pensador” i „El Censor” – periodyki w służbie idei oświeceniowych
3. Poezja hiszpańska w XVIII wieku
3.1. Tertulia, czyli hiszpański salon literacki
3.2. Przełom neoklasyczny w poezji – klasyczna poetyka wobec tradycji
3.3. Nicolás Fernández de Moratín – łowy, lupanary i tauromachia
3.4. Libertynizm w osiemnastowiecznej Hiszpanii
3.5. Bajka w oświeconej Hiszpanii – Félix María de Samaniego i Tomás Iriarte
3.6. Krąg poetycki José Cadalsa – Juan Meléndez Valdés i inni
4. Twórczość dramatyczna w XVIII wieku
4.1. Teatr w osiemnastowiecznej Hiszpanii – od corralu do coliseo
4.2. Dramaturgia pierwszej połowy XVIII wieku – komedia z „figurą”, magia i militaria
4.3. Dramaturdzy wobec działań reformatorskich – tragedia i komedia neoklasyczna
4.3.1. Vicente García de la Huerta i tragedia Raquel
4.3.2. Komedie neoklasyczne, czyli „regulowane”
4.3.3. Leandro Fernández de Moratín – teatr w teatrze w służbie reformy teatru
4.3.4. Gaspar Melchor de Jovellanos – odpowiedzialność procesowa jako temat komedii łzawej
4.4. Ramón de la Cruz i sainete
4.5. Teatr hiszpański na przełomie XVIII i XIX wieku
CZĘŚĆ IV. WIEK XIX. ROMANTYZM I REALIZM
1. Hiszpania w XIX wieku. Od wojny o niepodległość (1808–1814) po utratę kolonii (1898)
2. Romantyzm. Polemiki wokół hiszpańskiego romantyzmu. Polemiki romantyczne
2.1. Polemiki romantyczne
2.2. Przełom romantyczny – liberałowie na emigracji
2.3. Powrót liberałów do kraju
3. Dramat romantyczny w hiszpańskim teatrze pierwszej połowy XIX wieku
3.1. Juan Grimaldi i teatry w Madrycie
3.2. Francisco Martínez de la Rosa i La conjuración de Venecia. A?o 1310 (1834)
3.3. Książę de Rivas (Ángel de Saavedra) i Don Álvaro o la fuerza del sino (1835)
3.4. Antonio García Gutiérrez i El trovador (1836)
3.5. Juan Eugenio Hartzenbusch i dramat o tematyce historycznej
3.6. José Zorrilla i Don Juan Tenorio (1844)
3.7. Repertuar komediowy – Manuel Bretón de los Herreros i Ventura de la Vega
4. Publicystyka i kostumbryzm w prozie hiszpańskiej pierwszej połowy XIX wieku. Mariano José de Larra i inni
4.1. Mariano José de Larra – dziennikarz, dramaturg, pisarz, romantyk
4.2. Rozkwit hiszpańskiego pisarstwa rodzajowego
4.2.1. Ramón Mesonero Romanos i Panorama matritense (1835–1838)
4.2.2. Serafín Estebánez Calderón i koloryt rodzajowy Andaluzji
5. José de Espronceda i poezja romantyczna w Hiszpanii
5.1. Poeta – romantyczny buntownik
5.2. Twórczość poetycka Esproncedy
6. Rozwój prozy fabularnej przed 1868 rokiem
6.1. Nowe formy dystrybucji książek – novela por entregas i folletín
6.2. Powieść historyczna
6.3. Wenceslao Ayguals de Izco
6.4. Cecilia Böhl de Faber (Fernán Caballero) i postromantyczna proza obyczajowa
7. Poezja postromantyczna. Poeci drugiej połowy XIX wieku
7.1. Gustavo Adolfo Bécquer
7.2. Rosalía de Castro
7.3. Gaspar Nú?ez de Arce – patos deklamatora
7.4. Ramón de Campoamor – doloras i humoradas
8. Rozwój prozy fabularnej po 1868 roku – regionalizm, realizm, naturalizm
8.1. Krauzyzm i krauzopozytywizm – Julián Sanz del Río i Francisco Giner de los Ríos
8.2. Marcelino Menéndez Pelayo – twórca hiszpańskiej szkoły filologicznej
8.3. Pedro Antonio de Alarcón i postromantyczny eklektyzm
8.4. José María de Pereda i tradycyjny regionalizm
8.5. Juan Valera – dyplomata i pisarz
8.6. Benito Pérez Galdós i hiszpańska proza realistyczna
8.6.1. Episodios nacionales i kreowanie świadomości historycznej
8.6.2. Powieści tendencyjne
8.6.3. Powieści madryckie
8.7. Leopoldo Alas (Clarín) i La regenta (1884)
8.8. Emilia Pardo Bazán – hiszpański wariant naturalizmu
8.9. Recepcja prozy hiszpańskiej w Polsce
9. Twórczość dramatyczna drugiej połowy XIX wieku
9.1. Adelardo López de Ayala i Manuel Tamayo y Baus – mistrzowie komedii wysokiej
9.2. José de Echegaray i dramat mieszczański
9.3. Benito Pérez Galdós i tematyka społeczna w dramacie hiszpańskim końca XIX wieku .
9.4. Zarzuela mniejsza i género chico
CZĘŚĆ V. WIEK SREBRNY – EDAD DE PLATA (1898–1936)
1. Hiszpania w pierwszych dekadach XX wieku
1.1. Między klęską roku 1898 a wybuchem wojny domowej (1936)
1.2. Nowe instytucje i inicjatywy naukowe i pedagogiczne
1.3. Między modernizmem a awangardą – Edad de Plata
2. Hiszpania jako problem – pisarze Pokolenia 1898
2.1. Joaquín Costa i regeneracjonizm
2.2. Hiszpańskie idearium – Ángel Ganivet i Miguel de Unamuno
2.3. Azorín – pokoleniowa wspólnota przeżyć egzystencjalnych i kulturowych
2.4. Pío Baroja – indywidualista i nihilista
2.5. Ramiro de Maeztu – w drodze ku „innej Hiszpanii”
3. Miguel de Unamuno – poszukiwacz sprzeczności
3.1. Początki twórczości – Paz en guerra (1897) i En torno al casticismo (1902)
3.2. Unamuno – poeta
3.3. Unamuno – filozof i myśliciel
3.4. Unamuno – powieściopisarz
3.5. Unamuno w teatrze
4. Od przełomu modernistycznego w liryce do czystej poezji – Rubén Darío, Antonio Machado, Juan Ramón Jiménez
4.1. Rubén Darío – przełom modernistyczny w poezji hispanoamerykańskiej i hiszpańskiej .
4.2. Poeci hiszpańskiego modernizmu
4.3. Manuel Machado – od poezji modernistycznej do „półpoezji”
4.4. Antonio Machado, Abel Martín i Juan de Mairena
4.5. Juan Ramón Jiménez – od modernistycznych nenufarów ku poezji czystej
5. Ramón del Valle-Inclán – „syn marnotrawny Pokolenia 1898”
5.1. Esperpento
5.2. Związki Valle-Inclána z teatrem
5.3. Esperpento w twórczości powieściowej – Tirano Banderas (1926) i Ruedo ibérico (1927–1928)
5.4. Recepcja twórczości Valle-Inclána
6. Pokolenie 1914 – sztuka i literatura wobec wyzwań współczesności
6.1. José Ortega y Gasset – filozof, krytyk, wydawca
6.2. Ramón Pérez de Ayala – od powieści realistycznej o wątkach autobiograficznych ku awangardowym eksperymentom
6.3. Lewantyński prozaik Gabriel Miró i jego literacki sobowtór Sigüenza
7. Pierwsza hiszpańska awangarda
7.1. Ramón Gómez de la Serna
7.2. Ultra i kreacjonizm
8. Pokolenie 1927. Między tradycją a awangardą
8.1. Pedro Salinas
8.2. Jorge Guillén
8.3. Gerardo Diego
8.4. Dámaso Alonso
8.5. Federico García Lorca – liryk i „poeta dramatyczny”
8.5.1. Początki twórczości
8.5.2. Romancero gitano
8.5.3. Poeta w Nowym Jorku i Hawanie (1929–1930)
8.5.4. Poeta dramatyczny (1930–1936)
8.5.5. Bodas de sangre (1933) i Yerma (1934)
8.5.6. Teatr niemożliwy
8.6. Vicente Aleixandre
8.7. Rafael Alberti
8.8. Luis Cernuda
8.9. Manuel Altolaguirre i Emilio Prados
9. Teatr w Hiszpanii przed 1936 rokiem
9.1. Jacinto Benavente i dramat obyczajowy pierwszej połowy XX wieku
9.2. Repertuar komediowy – comedia rosa, tragedia grotesca, astracán
9.3. Poetycki dramat historyczny
9.4. W poszukiwaniu nowej dramaturgii – jej twórcy i promotorzy w teatrze
9.5. Gregorio Martínez Sierra i María de la O Lejárraga
9.6. Jacinto Grau i El se?or de Pigmalión
9.7. Cipriano de Rivas Cherif
9.8. Działalność teatralna w okresie Drugiej Republiki
CZĘŚĆ VI. POWOJNIE I WSPÓŁCZESNOŚĆ. OD WOJNY DOMOWEJ PO PIERWSZĄ DEKADĘ XXI WIEKU (1936–2013)
1. Hiszpania i Hiszpanie w latach 1936–1975
1.1. Wojna domowa (1936–1939). Konflikt „dwóch Hiszpanii”
1.2. Zwyciężeni i zwycięzcy (vencidos y vencedores). Hiszpańskie powojnie (1939–1975)
1.3. Hiszpańscy intelektualiści na emigracji
2. Literatura republikańskiego wychodźstwa
2.1. Poeci emigranci
2.2. Proza emigracyjna
2.2.1. Ramón José Sender
2.2.2. Max Aub – powieściopisarz i dramaturg
2.2.3. Francisco Ayala – pisarz i socjolog
3. Proza hiszpańska do 1975 roku
3.1. Camilo José Cela – od tremendyzmu do Nagrody Nobla
3.2. Kobiety piszą – Carmen Laforet i Ana María Matute
3.3. Proza realizmu krytycznego – bracia Juan i Luis Goytisolo oraz Rafael Sánchez Ferlosio
3.4. Luis Martín-Santos i Tiempo de silencio
3.5. Miguel Delibes i konfrontacja dwóch Hiszpanii
3.6. Proza dysydentów – Juan i Luis Goytisolo
3.7. Juan Benet i proza „w wielkim stylu”
3.8. Juan Marsé – pisarz z dzielnicy robotniczej
4. Poezja hiszpańska do 1975 roku
4.1. „Escorial”, „Garcilaso” i „Espada?a”: poesía arraigada i poesía desarraigada
4.2. „Cántico”, postistas, Juan Eduardo Cirlot, Miguel de Labordeta – poezja estetyzująca i eksperymentalna
4.3. Antología consultada de poesía espa?ola (1952) i poezja społecznie zaangażowana
4.4. Pokolenie lat pięćdziesiątych – poezja „korelatem myśli”
4.5. Novísimos i poezja przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych
5. Teatr i dramaturgia hiszpańska do 1975 roku
5.1. Funkcjonowanie teatru we frankistowskiej Hiszpanii. Repertuar
5.2. Miguel Mihura i absurdalny komizm Tres sombreros de copa
5.3. Antonio Buero Vallejo i odrodzenie dramatu w powojennej Hiszpanii
5.4. Alfonso Sastre – teatr społecznie zaangażowany
5.5. Lauro Olmo, José Martín Recuerda i inni młodsi przedstawiciele pokolenia realistów
5.6. Nowy teatr hiszpański – Luis Riaza, José Ruibal, Miguel Romero Esteo i inni
5.7. Fernando Arrabal – hiszpański dramaturg w Paryżu
5.8. Francisco Nieva i teatr szalony
6. Hiszpania po 1975 roku. Główne tendencje w literaturze lat 1975–2013
6.1. Movida madrile?a
6.2. Legitymizacja dyskursów mniejszości
6.3. Języki mniejszości i literatura
6.4. Mass media i promocja kultury
7. Proza po 1975 roku – wielopokoleniowość i postmodernizm
7.1. Radość zmyślenia i eklektyczna proza light
7.2. Madryt i Barcelona w powieści
7.3. Autobiografie i autofikcje. Metafikcje. Powieści o pisaniu powieści
7.3.1. Javier Marías
7.3.2. Antonio Mu?oz Molina
7.4. Pamięć o wojnie domowej: Trapiello, Cercas, Baulenas i inni
8. Poezja po 1975 roku
8.1. Poezja i poeci w okresie transformacji (1975–1982)
8.2. Postnovísimos (1986) i poezja ostatnich trzech dekad
9. Teatr i dramat w Hiszpanii po 1975 roku
9.1. Spadkobiercy awangardy i odnowiciele teatru
9.2. Kobiety piszą dramaty
9.3. Pokolenie Bradomínów – koniec lat osiemdziesiątych
9.4. Nowa dramaturgia katalońska
9.5. Juan Mayorga – nowa dramaturgia hiszpańska
9.6. Postdramatyczna postawangarda teatralna – Rodrigo García i Angélica Liddell
Zamiast podsumowania – literatura hiszpańska w epoce globalizacji
Bibliografia
Indeks osób i postaci literackich
Tablice chronologiczne

UWAGI:

Bibliografia na stronach 543-558. Indeks.
Oznaczenia odpowiedzialności: Beata Baczyńska.

DOSTĘPNOŚĆ:

Dostępny jest 1 egzemplarz.
Pozycję można wypożyczyć na 30 dni

REZERWACJE:

OPERACJE:

KOMENTARZE (0)

CZY UWZGLĘDNIĆ PRZY WYDRUKU?

WYDRUK KATALOGÓW

KATALOG

STATYSTYKI

CENTRALNY KATALOG KSIĘGOZBIORU